Żywienie koni startujących w WKKW

Contact Us

Żywienie koni startujących w WKKW

Wszechstronny konkurs konia wierzchowego łączy ze sobą trzy różne próby – ujeżdżenie, próbę terenową oraz skoki przez przeszkody. Aktualnie przepisy tej konkurencji olimpijskiej kładą wysoki nacisk zwłaszcza na próbę terenową, ostro karząc za spóźnienia, wyłamania oraz błędy na przeszkodach. Błędy w tej próbie mogą zakończyć się kilkudziesięcioma punktami karnymi, natomiast w części ujeżdżeniowej złagodzono znacznie przelicznik zmniejszając znacznie różnice w wynikach. W WKKW jednak nadal ważne są wszystkie trzy próby, aby wygrać należy dobrze przejechać program ujeżdżeniowy, nie popełnić błędów na przeszkodach w crossie, jednocześnie zdobywając jak najmniej punktów karnych za czas oraz zachować wystarczająco dużo siły by nie popełnić błędów na parkurze ostatniego dnia. Konie startujące w konkurencji WKKW najczęściej są zaawansowane w krew, co przekłada się na wyższą wytrzymałość ale również „gorący” temperament, co w połączeniu z olbrzymim zapotrzebowaniem na energię, mikro i makroelementy daje często nie lada zagwozdkę dla żywieniowców czy też właścicieli koni. Na co zwrócić szczególną uwagę karmiąc konie startujące w WKKW ?

Indywidualne podejście do konia

Na wstępie zawsze należy wziąć pod uwagę indywidualne cechy każdego osobnika oraz stopień obciążenia pracą. Ważne są przede wszystkim: wiek konia, temperament, typ metaboliczny, ocena kondycji ciała oraz zdrowia konia, ocena umięśnienia linii grzbietu, wydajność żywieniowa, masa ciała, stopień wytrenowania czy też warunki klimatyczne. Przypatrując się koniom startującym na podobnym poziomie możemy zauważyć przede wszystkim różnice w budowie ciała od koni szlachetnych zbudowanych „mocniej” po konie w typie „wyścigowym”. Dzięki materiałom opublikowanym na KER w czerwcu tego roku, możemy przyjrzeć się pracy serca (ilość uderzeń na minutę), prędkości pokonywania trasy próby terenowej oraz ilości mleczanu we krwi. Z publikacji wynika, że najlepsze konie miały niższe średnie tętno oraz mniej mleczanu w osoczu. Znając dobrze cechy swojego konia, stopień wyszkolenia, wytrzymałości oraz możliwości fizycznych o wiele łatwiej dobrać odpowiedni skład i dawkę żywieniową. 

Przede wszystkim włókno 

To stwierdzenie nie powinno nikogo zaskoczyć, podstawą żywienia konia jest wysokiej jakości włókno pokarmowe, nie inaczej jest w przypadku żywienia koni WKKW. Pasze włókniste pochodzące z pastwisk, siana, sianokiszonki czy też sieczek są najlepiej przystosowanymi produktami dla końskiego układu pokarmowego zapewniając wolno uwalnianą energię. Dobrej jakości włókno jest też bogate w mikro i makroelementy, w końcu pasza włóknista jest w stanie całkowicie zaspokoić potrzeby bytowe konia nie pracującego oraz w lekkim treningu. Ilość włókna nie może spaść poniżej 1 kg na 100kg masy ciała konia, jest to ogólnie przyjęte minimum. Dawka optymalna dla koni WKKW znajduje się między 1,3 kg a 1,5 kg na 100kg masy ciała i jest to przybliżona masa siana dobrej jakości. Koń powinien w miarę możliwości wolno pobierać pokarm w ciągu dnia, mając do niego stały dostęp, co może być wyjątkowo trudne w przypadku łakomczuchów z tendencją do tycia, w takim wypadku niezastąpione mogą okazać się siatki z małymi oczkami lub specjalne kagańce spowalniające pobieranie pokarmu. Rozmawiając o paszach objętościowych warto zaznaczyć, że zjawiskiem nie korzystnym dla konia jest pobieranie ściółki, co zdarza się dość często przy słomie owsianej, takie zjawisko może spowodować kolkę lub upośledzić prawidłowe wchłanianie treści pokarmowych. 

Co dodatkowo ?

Olbrzymie zapotrzebowanie organizmu na sprostanie wymaganiom stawianym przez 3 dni zawodów wymaga dostarczenia dodatkowych ilości pokarmu, tu samo włókno nie wystarczy. Bardzo popularnym źródłem energii w żywieniu koni jest owies, szczególnie w przypadku koni WKKW, to źródło pokarmowe nie wypada zbyt korzystnie. Owies nie jest najlepszym źródłem paliwa u „gorących” koni, zawiera stosunkowo mało substancji odżywczych, tak więc nie powinien stanowić podstawy diety a jedynie dodatek. Lepiej w porównaniu z owsem wypadają przetworzone jęczmień i kukurydza. Wysoka temperatura oraz płatkowanie zwiększają ich strawność. Najlepszym rozwiązaniem będzie jednak odpowiednio przygotowana mieszanka paszowa, łącząca wolno uwalnianą energię z wysoko przyswajalnego włókna oraz tłuszczów jak również szybko uwalnianą energię pochodzącą z przetworzonych zbóż. Nie tylko energia jest ważna, dobra pasza musi zaspokajać wysokie zapotrzebowanie na wszystkie mikro i makro elementy, witaminy i minerały. Szczególnie ważnymi z punktu widzenia żywienia konia są witaminy A, D i E oraz cynk, miedź, biotyna, selen, mangan i kobalt. 

Dlaczego pasza nie może zawierać zbyt dużo zbóż? 

Zbyt duża ilość zboża w diecie może znacznie obciążyć układ pokarmowy przenosząc procesy trawienne do dalszych części jelit jednocześnie wpływając na pH, co dalej przekłada się na zaburzenie pracy mikroorganizmów w rezultacie powodując ograniczenia we wchłanianiu składników pokarmowych a w skrajnych przypadkach powodując kolki i choroby wrzodowe. 

Mięśnie

Dobrze wypracowana muskulatura oraz regeneracja to dwa podstawowe czynniki w żywieniu konia startującego w WKKW. Przygotowanie mięśni do zawodów oraz regeneracja po wysiłku to przede wszystkim dostarczenie odpowiedniej ilości aminokwasów. Dobrej jakości białko znajduje się przede wszystkim w lucernie i soi. Dodatkowo lucerna podawana regularnie w ciągu dnia ma pozytywne działanie na układ pokarmowy, między innymi zapobiegając problemom z wrzodami i kolkami. Mięśnie szkieletowe gromadzą rezerwy glikogenu, im większa masa mięśniowa tym więcej glikogenu może odłożyć organizm dzięki czemu później nastąpi zmęczenie. Do jego uzupełnienia po zawodach niezbędne będą przetworzone zboża oraz mieszanki paszowe o podniesionej biodostępności, co ciekawe stwierdzono, że melasa oraz elektrolity wpływają pozytywnie na gospodarkę glikogenem. 

Elektrolity i przeciwutleniacze.

W trakcie wysiłku konie pocą się tracąc nie tylko wodę ale również elektrolity. Odpowiednie nawodnienie organizmu jest niezbędne do prawidłowego zachodzenia specyficznych procesów życiowych. Każdy ubytek musi zostać uzupełniony. Nie łatwo zachęcić konia do picia, tu pomocne może okazać się zwiększenie ilości sodu, co zwiększa pragnienie, również pobieranie siana „mobilizuje” konie do moczenia go i żucia co pomaga dostarczyć większej ilości wody.

Stres oksydacyjny oraz uszkodzenie mięśni to następstwa intensywnego wysiłku jakiemu jest poddany koń podczas mocnego treningu czy też podczas zawodów. Pasza bogata w przeciwutleniacze nie tylko odpowiednio przygotuje komórki do dużego obciążenia ale również szybko uzupełni braki po wysiłku. Do przeciwutleniaczy można zaliczyć przede wszystkim witaminy E oraz C jak również selen, mangan i cynk. 

Dobrze zbilansowana dieta dla konia startującego w konkurencji WKKW pozwala zachować odpowiednią ilość energii i spokojną głowę na wszystkie dni zawodów. Główną myślą dietetyczną jest przygotowanie konia, tak by po zawodach mógł się szybko zregenerować. Wyjątkowo trudnym zadaniem może okazać się start tydzień po tygodniu, jednak takie sytuacje w tej konkurencji zdarzają się dość rzadko. Żywiąc konia sportowego nie wolno zapominać o jego naturze, podstawę żywienia zawsze musi stanowić wysokiej jakości włókno pokarmowe a dodatek zbóż powinien jedynie rekompensować możliwe braki, których nie da się uzupełnić w inny sposób. Kluczem do sukcesu tak wszechstronnie przygotowanego konia jest równie wszechstronne podejście do żywienia. 

Rafał Kaczmarek

Udostępnić ten wpis?

admin